Zion National Park

Zion National Park ligt in de staat Utah, in het zuidwesten van de USA. De zuid-ingang bereik je door Utah Route 9 te pakken. De zomers zijn heet, de winters koud. Omdat Zion Canyon relatief laaggelegen is, stijgen de temperaturen tussen juni en september tot recordhoogte, rond de 45°C. De winters zijn er vrij mild, met temperaturen rond de -5°C. Tekst Martin Schäfer, fotografie Harald Kolkman

Zion is een oud Hebreeuws woord dat ‘toevluchtsoord’ of ‘schuilplaats’ betekent. Een toepasselijke naam voor dit nationale park, zeker als je het van de oostkant benadert. De Zion-Mount Carmel Highway voert je over rood asfalt rechtstreeks de bijna twee kilometer lange Pine Creek Tunnel in, met aan het einde het beloofde Zion. Beter kun je een park niet binnenkomen: na de overweldigende rotsformaties van omliggende parken als Canyonlands, Bryce of Antelope Canyon is een duistere tunnel precies wat je nodig hebt om je netvliezen weer wat rust te geven. Zodra je ogen gewend zijn aan het felle daglicht, gaat er een andere wereld voor je open. Massieve, spaarzaam begroeide rode en witte kliffen die lobbig en breed naar de grond uitlopen, flankeren de smalle asfaltweg die richting parkeerplaats kronkelt. In schril contrast met de scherp verweerde gesteentes van de regio lijkt het plaatselijk overheersende Navajo-zandsteen maar weinig last te hebben gehad van water- en winderosie – alleen de karakteristieke kris-krastekeningen veroorzaakt door constant wisselende windrichtingen geven blijk van haar kwetsbaarheid.

Mukuntuweap

De eerste mormonen vestigden zich vanaf 1847 in het gebied rond de Virgin River. Pas aan het begin van de twintigste eeuw ontdekte de overheid de mogelijkheden van het gebied tijdens een officiële expeditie. De opbrengst van de verkenningstocht – met name de foto’s en schilderijen - was zo spectaculair dat zelfs zittend president William Taft op de hoogte werd gebracht. De president twijfelde niet lang: in 1908 verklaarde hij 6.000 hectare van Zion Canyon tot heus National Monument, Mukuntuweap genaamd. Niet dat dit meteen tot hoge bezoekersaantallen leidde; slechts 1.000 mensen legden in de eerste tien jaar de moeilijke weg langs berg en dal naar Mukuntuweap af. Toch waren hun verhalen zonder uitzondering razend enthousiast, en de interesse in Zion Canyon groeide gestaag. 

Tegen 1918 was Mukuntuweap meer dan 30.000 hectare groot, en zat er een officiële kwalificatie van de National Park Service aan te komen. Tijd voor een nieuwe naam: Zion National Monument. Omdat Zion nog steeds moeilijk bereikbaar was door een gebrek aan wegen en de grote afstand naar het dichtstbijzijnde treinstation, kon het gebied nog geen National Park worden. Totdat Stephen Mathers, directeur van de National Park Service, zich ermee ging bemoeien. Van 1919 tot 1929 maakte hij elk jaar een tripje naar Zion, vaak begeleid door pers, wetenschappers en rijke potentiële sponsors. Beetje bij beetje lukte het hem om van Zion eindelijk een goed bezocht park te maken. Nadat de wegen van Washington County waren geplaveid, kreeg hij in 1930 toestemming om een 1,7 kilometer lange tunnel door de zandsteenkliffen van Zion Canyon te graven.

Lees hier meer over de National Parks van de Verenigde Staten