De geschiedenis van Central Park
New Yorkers beschouwen Central Park als hun gemeenschappelijke voortuin. Hier lezen ze een krantje, gooien een balletje over of maken rondjes op de fiets. Het gros van de New Yorkers denkt dat de groenvoorziening hier altijd al is geweest, en vindt dat best. Toch is het stadspark nog maar 150 jaar oud. In de negentiende eeuw lag hier alleen een groot stuk zompig moerasland, waar voornamelijk de zwarte bevolking woonde en werkte in een dorp dat zijn tijd ver vooruit was. Meridian ging op zoek naar de geschiedenis van Central Park. Een oase te midden van de overweldigende wolkenkrabbers, verstopte verkeersaders en onophoudelijke stroom mensen; Central Park is een ideaal toevluchtsoord voor wie genoeg heeft van alle commotie in de stad die nooit slaapt. Met een grootte van 3,4 vierkante kilometer is het eerste openbare park van de Verenigde Staten niet te missen, iets dat door New Yorkers hartstochtelijk wordt beaamd. Het immense netwerk aan velden, bossen en waterpartijen is aangelegd voor en door de inwoners van negentiende-eeuws New York. Dat daarvoor de eerste nederzetting van de zwarte bevolking in Manhattan moest verdwijnen, is een weinig gehoord verhaal.
Cijfers
Hoewel het eruitziet alsof de natuur haar werk heeft gedaan, werd Central Park geheel door mensenhanden geschapen. De aanleg werd al vanaf het ontwerp groots aangepakt, wat resulteerde in een veelzijdige groenvoorziening. Uiteindelijk ravotten hier jaarlijks 25 miljoen mensen in een park dat ongeveer zes procent van Manhattans totale oppervlak beslaat. Daarbinnen heeft de parkganger de beschikking over zeven wateren en meertjes, 100 hectare aan gazons, 55 hectare aan bos, 26.000 bomen, 9.000 bankjes, zeven sierfonteinen, 125 waterplaatsen, 36 bruggen, 21 speeltuintjes, 51 beelden en de mogelijkheid om meer dan 275 soorten vogels te bekijken.
Terug