Alles groen in Costa Rica!

Costa Rica heeft geen leger, loopt voor op gebied van duurzaamheid, kent relatief weinig armoede en heeft een indrukwekkende natuur die letterlijk met man en macht wordt beschermd. Hierdoor is het Midden-Amerikaanse land bij uitstek dé bestemming voor liefhebbers van flora en fauna, maar ook van een ontspannen reis, want de Costa Ricanen zijn uitermate relaxed. Journaliste Katja Brokke reist door het groene binnenland en langs de Stille Oceaan en staat oog-in-oog met de meest exotische dieren.

Het geluid van mijn gil galmt door de jungle. Met mijn benen en hoofd ontwijk ik takken. Alles gaat zo snel dat ik maar even heb om me bewust te zijn van waar ik mee bezig ben. Ik zit in een harnas vast aan een stalen kabel en vlieg op zo’n 40 meter boven de grond door het regenwoud. Even later hang ik achterover boven een afgrond aan een touw. Langzaam laat ik het vieren en klim naar beneden door een waterval. Door het gekletter heen hoor ik de meest exotische vogels roepen en bontgekleurde vlinders, waaronder de felblauwe morpho peleides, vliegen rakelings langs me heen. Eenmaal beneden neem ik rustig de omgeving in mij op: ik sta tot op mijn knieën in een idyllische waterpoel, om mij heen met mos bedekte rotsen. Direct aan de oever begint de begroeiing met enorme vingerplanten en torenhoge bomen. Lianen hangen loom naar beneden. Dan moeten we verder, naar de volgende zipline en de volgende afdaling. En een gammele hangbrug. Had ik dat geweten…

Brug from hell

Tot nu toe ging het namelijk wel lekker. Geen angst, geen hart in mijn keel, geen trillende knietjes. Alleen maar kinderlijk enthousiasme en een constante lach op mijn gezicht. En die verdwijnen subiet als ik aan kom lopen bij de volgende horde. De brug bestaat uit houten latjes –hoe lang blijven die goed in dit klimaat?!-, aaneengeregen door een kabel. Ik word gezekerd aan de ‘reling’: twee losse touwen die alle kanten op zwabberen als je houvast zoekt. Het is het beste om zo snel mogelijk naar de overkant te trippelen, zoals gidsen Dave, Mili en Alejandro doen. Ik ga bijna dood en haal opgelucht adem als ik de vaste grond weer onder mijn natte schoenen voel. Na vijf ziplines, vier watervallen, de brug from hell en 3,5 uur is de canyoning tour afgelopen. In het houten gebouw van de organisatie is gelegenheid om een (koude) douche te nemen en de lunch met rijst, bonen, malse kip en salade op het overdekte terras smaakt me goed. Mijn sneakers hebben nog twee dagen nodig om te drogen.

Lees het hele stuk in reismagazine Meridian Travel (najaar 2016). Bestel hem hier